Dear social constructionism, let’s make a difference together and engage in this perpetuating process of on-going inquiry in which there is searching without finding and finding without searching. This practice is possible if we relate, if we interrelate with others and intra-relate with ourselves. That’s how we honour the relational nature of reality.

Wat kan bijdragen tot onze werkelijke aanwezigheid in onze zorg- en dienstverlening? Ik formuleer hier vier complementaire pistes.

Onze manier van zijn heeft een onmiddellijke impact op het verloop van interpersoonlijke dynamieken. Hoe zetten we de toon in een gesprek? Gregory Kramer stelt zeven stappen voor waarmee we menselijke interactie op een hoger plan kunnen brengen.

Onderzoek van de laatste decennia en wijsheid van de laatste millenia over waarom we best goed voor ons denken zorgen.

Aandacht is misschien wel ons kostbaarste goed. De moeite om er een boekje over te schrijven...

Een beschouwing over genieten, lijden, verantwoordelijkheid en vier gedaantes van helpen.

Op zoek naar een wereld waarin iedereen leiderschap opneemt. De leiders van de toekomst zijn niet de belangrijke veroorzakers van wat er gebeurt, maar kunnen net toelaten dat er iets ontstaat. 

Hoe maken we onderscheid tussen mensen? Hoe gaan we om met verschil? En hoe kunnen we doorheen deze verschillen het verschil maken? Over winnaars en verliezers, schaaldieren en gewerveld door het leven gaan.

Aandachtstraining of “mindfulness” lijkt zijn “tipping point” ver voorbij te zijn in de Westerse wereld. Wat biedt het onderzoek over mindfulness zoal?

Diepgang in leren vindt plaats als we als persoon worden aangesproken: emotioneel-relationeel, existentieel en spiritueel. Voor sommigen klinkt dat dan algauw wollig, maar op diepgang kan een behoorlijk 'down-to-earth' licht worden geworpen.

Een kritiek op de instrumentalisering van leerprocessen en wat een alternatief kan zijn:  Didactiek van de Liefde.

Kwaliteit en nondualiteit. Een beschouwing (of gedicht?)

Hier vind je een visie op HRM, die ik in 2005 formuleerde toen ik nog coördinator was van de gelijknamige afstudeerrichting (EHSAL, nu KULeuven). Mijn inziens zijn ze nog steeds actueel.